pracować w biurze

См. также в других словарях:

• pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… …   Słownik języka polskiego

• pracować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pracowaćcuję, pracowaćcuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać jakieś celowe czynności według odpowiednich wzorców, technologii, planów, tak by otrzymać oczekiwany, wymierny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• biuro — n III, Ms. biurze; lm D. biur 1. «instytucja lub jej część, do których zadań należą prace techniczno kancelaryjne, załatwianie interesantów itp.; lokal tej instytucji» Biuro meldunkowe, adresowe, notarialne. Biuro przepustek, tłumaczeń. Biura… …   Słownik języka polskiego

• biuro — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. biurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} instytucja, w której wykonywana jest zorganizowana praca urzędników o charakterze kancelaryjno administracyjnym, koncepcyjnym, zajmująca się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

• dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

• robota — 1. pot. Głupiego robota «praca bezmyślna, nieefektywna, nieprzynosząca pożytku»: Radzę wam, wymigajcie się z tego. Głupiego robota: łańcuch prędko zardzewieje znowu, i co? H. Ożogowska, Głowa. 2. Kij, bat itp. jest (był, będzie) w robocie «ktoś… …   Słownik frazeologiczny

• hala — I ż I, DCMs. halali; lm D. hal «wielka sala, obszerne pomieszczenie; budynek, zwykle jednokondygnacyjny, jednoprzestrzenny, o wysokim i rozległym wnętrzu» Hala fabryczna, produkcyjna. Hala targowa, widowiskowa, wystawowa. Szklany dach hali dworca …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem …   Słownik języka polskiego

• urzędować — ndk IV, urzędowaćduję, urzędowaćdujesz, urzędowaćduj, urzędowaćował «sprawować funkcję w jakimś urzędzie; pracować w określonych godzinach jako urzędnik» Urzędować w biurze, w okienku na poczcie. W sobotę nie urzędujemy …   Słownik języka polskiego